Hiçbir ayrılık gitmekle özdeş değildir. Gerçek ayrılık tam anlamıyla bir unutuşla başlar.
Gözlerin kal diyor, dudakların git..
Unutmasan bile artık, unutur gibi yapacaksın!
Gözüm yaşarıyor, Yüreğim kanıyor… Olmasaydı sonumuz böyle!..
Demek şimdi gidiyorsun; Yazdığımız son şiir, öyle yarım kalacak!..
Yıllardır öyle kırıldım ve öyle küstüm ki, şimdi bir ah ederim, kaskatı kesilir, taş olursun…
“Kumlara yazıImış sözcükIer kadar kısacıktı ümidim. Ve anIadım ki bir takım şeyIeri ben ilk daIgada yitirmişim…”
Göğsümden yüreğimi, sökercesine gitti…
”Hayatım hep böyle meçhul bir sokakta geçti, ne sen geldin ne ben gittim.”
Benden hep mutluluk istedin durdun, sen acıdan başka ne verdin bana
Kavuşmak imkânsız artık sevgilim, dönüşü olmayan yola karıştın.