Benim hikayemde sen her zaman en sevdiğim bölüm olacaksın.
Mustafa Taş’ında dediği gibi; “Delirmişim sevde beni uslandır..”
İyi ki varsın demek zordur, herkese söylenmez.. Ama sen iyi ki varsın.
Belli etmedim ama göğsümün en ince yerine dokundu bu imtihan.
Elimden geleni öyle bir yapmışım ki, artık kılımı kıpırdatasım gelmiyor..
Yazık! Kör bahçıvanın bahçesinde açan goncaya..
Gönlümü alsan ömrümü verirdim, artık ömrünü versen, gönlümü alamazsın.
Çünkü sana sarılmak, dünyanın bana yaptığı bütün kötülüklerin özrü gibi.
Ruh kendine huzur vereni severmiş, senin varlığın bana huzur veriyor.
Kokunla uyuyup, kokunla uyanacağım günler istiyorum.
Senin kimseye ihtiyacın olmasın, ben sana her şey olurum.
Kocaman dünyada senden başka kimse yokmuş gibi seviyorum seni. İçim içime sığmıyor.
Bana bakan o bir çift gözden başka hiçbir dünyalık mevzuya merakım yok.
Çünkü sevilmeye değer ne varsa sende toplanmış gibi..
Dert bile olsan, bin dermana değişmem seni..
Şu yalan dünyada her şey yalanken, sen en güzel gerçeğimsin..
Benim bir tek sana zaafım var. Sen incili kaftan, gerisi yamalı fistan.
Şu dünya hengamesinde, soluklandığım yegane yersin.
Velhasıl şiir gibisin ve ben her mısranı başka severim.
Öyle güzelsin ki, gözlerin duvara baksa çiçek açtırır.